River

28 november 2017 - Luang Prabang, Laos

16-23 november, Laos

In Huay Xai hebben we eerst lekker uitgerust en gefacetimed met An en Eline die die avond naar Zuid-Amerika vertrokken. Daarna zijn we 's avonds lekker uit eten geweest. In de Lonely Planet stond een leuk authentiek restaurantje, waar we een hele gegrilde vis en een pizza hebben besteld. Er waren verder geen toeristen en het was een gezellige chaos met kinderen die met potloden gooiden en hondjes die op je schoot wilden zitten. De menukaart stond vol info over Laos, waardoor het niet uitmaakte dat we bijna een uur op ons eten moesten wachten. Het was erg gezellig en een goed begin van ons avontuur in Laos.

De dag erna was het tijd voor de slowboat naar Luang Prabang. De slowboat zat propvol. We hadden de kaartjes bij het hotel geboekt en zouden vaste zitplaatsen hebben, maar in Laos gaat het niet zoals in Nederland, dus toen we tegen half 11 bij de boot kwamen, hadden we gelukkig net de laatste 4 plekjes naast elkaar. Ik denk dat de helft van de mensen uit Nederland kwam. Ik voelde me echt een toerist, maar het was het helemaal waard. De omgeving was prachtig en het varen was erg rustgevend. De tijd vloog voorbij. De rust werd verstoord toen we rond 16:00 in Pak Beng aankwamen, een klein dorpje aan de rivier tussen Huay Xai en Luang Prabang in. Op de kade stonden kinderen die om je cola vroegen en volwassenen die je mee naar hun hotel probeerden te krijgen. Ik kan niet heel goed tegen mensen die alles doen om mijn aandacht te krijgen, maar uiteindelijk zaten we achter in een truck op weg naar een goedkoop hotel. Het was erg fijn dat we met z'n vieren waren nu Jessica met ons mee reisde, waardoor we twee twee-persoonskamers hadden in plaats van een hostel. We hebben lekker gegeten bij een Indisch restaurant. Ik had toen we eten bestelden geen honger en bestelde een naanbrood. Toen het eten er was, had ik wel honger en gelukkig was Stijn zo lief om zijn eten te delen.

De volgende dag verzwikte Jessica op weg naar de kade haar enkel. Jessica was tot voor kort lerares Engels in Korea en heeft nu al haar bezittingen in een gigantische rugzak van 20kg wat haar nogal instabiel maakte. Aangezien de wegen vol gaten zaten, zat een ongeluk in een klein hoekje. Kim en Stijn liepen voorop en hadden niks in de gaten. Gelukkig stopte twee andere toeristen en heeft de man haar rugzak naar beneden gedragen, terwijl hij zelf ook nog een grote backpack had. Ik was onder de indruk en erg blij dat ze waren gestopt, want het was mij nooit gelukt. Toen we een paar dagen eerder uit Pai kwamen, had de chagrijnige chauffeur van de minivan, Jessica's rugzak van het dak van de minivan aan mij gegeven/gegooid. Dat ging niet helemaal goed en ik kon hem met geen mogelijkheid opvangen. Ik geef de reis/slaappilletjes de schuld van mijn slechte reactievermogen, maar ik weet niet of het me anders wel was gelukt.
Hinkelend kwam Jessica gelukkig toch bij de boot aan. Kim is op alles voorbereid en had gelukkig snel het ehbotasje gevonden, terwijl Stijn en ik nog snel op zoek gingen naar ijs. Komt zo'n medische studie toch nog van pas! 
De rest van de tocht verliep gelukkig rustiger en rond 17:00 waren we in Luang Prabang. Terwijl de locals door mogen varen naar de haven in de stad, mogen alle toeristen er 10 km eerder uit zodat de tuk tuk drivers wat te doen hebben. Door Jessica's enkel was onze onderhandelingspositie niet heel goed, dus we zette onze principes aan de kant en hebben braaf ons dure kaartje bij het kantoortje gekocht. 

Luang Prabang
In totaal zijn we 6 nachten in Luang Prabang geweest. Het is een klein stadje met een mooi centrum met koloniale gebouwen. Na 4 dagen reizen waren we toe aan rust en hebben we vooral veel uitgerust en lekker gegeten. We hebben een keer een Laotiaanse BBQ gehad, een soort gourmetten op kolen, heel leuk om te doen en erg lekker. Ook hebben we veel pizza gegeten. Ik voel me dan elke keer een beetje schuldig, maar na 40 dagen noodles en rijst is het zo fijn om weer even 'normaal' te eten. Naast eten hebben we natuurlijk ook nog het nodige gedaan. We zijn een dagje naar het zwembad geweest en naar een prachtige waterval. Ook hebben we de zonsondergang bekeken op een tempel op een berg samen met een hoop andere toeristen. Ik heb me echt verbaasd over het gedrag van mensen. Er was bij de tempel een rots vanaf waar je mooi foto's kon maken met de zonsondergang op de achtergrond. Een Franse oudere vrouw besloot alleen dat het ook een mooie plek was om te gaan zitten, waardoor niemand meer foto's kon maken zonder dat zij er ook op stond. De helft van de tijd keek ze niet eens naar de zon, maar naar alle toeristen die op haar aan het mopperen waren. Toen de zon eindelijk onder was, besloot ze dat het tijd was om te gaan en klom het Spaanse stel dat had mee staan mopperen op de rots, om vervolgens te blijven zitten... Sommige mensen. Het was heerlijk ergerlijk. 

Inmiddels zijn we via Viang Vieng naar Vientiane afgereisd, de hoofdstad van Laos. Na een debakel met bedbugs in ons oorspronkelijke hostel, zitten we nu in een hotel. En dat is maar goed ook, want Stijn en Kim zijn allebei niet lekker. Stijn had gister al last en Kim heeft vannacht de helft van de tijd wakker gelegen. Ik heb vooralsnog nergens last van, hopen dat het zo blijft en dat ze snel weer beter zijn!

Liefs, Fauve

4 Reacties

  1. Rob:
    6 december 2017
    Weet je de naam van dat hostel nog ?want ik heb zo,n verhaal vaker gehooord, en hoop dit te vermijden.dank je.
  2. Fauve:
    6 december 2017
    Hoi Rob, het was het Vientiane Backpackers Hostel. We kregen daarna een dorm aangeboden in het Lucky Backpackers Hostel wat er al een stuk schoner uitzag, maar we zijn uiteindelijk naar het Vietiane Star Hotel gegaan. Dit hotel had een fijne binnenplaats en aardig personeel. Er waren geen bedbugs maar wel veel muggen.
  3. Rob:
    11 december 2017
    Ah, je post gevonden, dank.
  4. Rob:
    11 december 2017
    En ik heb mn klamboe bij me, hoop dat ik m aan t plafond kan bevestigen. Anders maar een paar duimnagels.