Bicycle Race

Ayutthaya-Chiang Mai 30 oktober-1 november

De taxichauffeur die ons van ons hostel in Bangkok naar het busstation bracht, was erg vrolijk. Hij was helemaal enthousiast dat hij had geraden dat we uit Nederland kwamen. Tijdens de rit nam hij wel een stoeprandje mee, maar de schade viel gelukkig mee.
Het Mo Chit busstation was een grote chaos. Op de kaartjes die we online al betaald hadden, stond dat we naar stand 71 moesten en vanaf daar de bus moesten nemen. Ook stond er dat je op moest passen voor scams en niet in een andere bus moest stappen dan die. Stand 71 was echter onvindbaar en stond niet tussen 70 en 72 in (oh de logica hier). De mensen aan wie we het vroegen, stuurden ons allemaal een andere kant op. Uiteindelijk nam een vrouwtje ons mee naar een busje dat naar Ayutthaya ging. Er werd iets van ons ticket overgeschreven en toen voordat we het in de gaten hadden, zaten we in een bus. Onze bus zou pas om 17:30 gaan, maar deze reed om 17:00 al weg. Er bekroop ons een gevoel dat het niet klopte. We zaten niet in de goede bus en hadden precies gedaan wat je niet moest doen volgens ons ticket. We waren in een andere bus gaan zitten. De rit duurde twee uur en terwijl Stijn sliep, stresste Kim
en ik hem en begonnen uitwegen te bedenken voor als we zometeen bijvoorbeeld nog meer moesten betalen. Het belangrijkste was dat we onze backpacks hadden, dus ik zou gelijk naar buiten gaan en Kim zou de backpacks snel aan mij geven. Verder zouden we alledrie volhouden dat we geen contant geld mee hadden. Meesterplan, kon niet mis gaan. En toen kwamen we in Ayutthaya... We stapten uit de bus, pakten onze spullen en konden gewoon weglopen. We voelden ons een beetje genaaid dat we ons plan niet nodig hadden. Blijkbaar is de wereld er niet op uit om je te bedriegen.

Het Sleepaholic-hostel was lekker ruim en schoon. Er was zelfs zeep en shampoo. Kim kreeg eindelijk de witte lakens en dekbedovertrekken waar ze al 10 dagen op hoopte. Er was een nightmarket in de buurt waar ik een mierzoete lychee fruitshake heb gedronken en waar we in de buurt lekker hebben gegeten.

Ayutthaya staat vooral bekend om de vele tempels. Het was een vroegere hoofdstad maar is in 1767 door het Birmese leger verwoest. De tempels zijn daarom vooral ruïnes met onthoofde Buddhas. De bekendste historical site heeft een Buddha hoofd dat helemaal vergroeit is tussen de wortels van een boom. Voor 150 bath hebben we de volgende dag bij ons hostel 3 fietsen gehuurd. Het was nog een gedoe omdat we alleen 1000 bath hadden en het hostel geen wisselgeld had. Nadat we bij de 7/11 om de hoek wat eten hadden gekocht om te wisselen, hadden ze bijna alle fietsen verhuurd aan Duitsers. Gelukkig konden ze nog ergens een fiets vandaan halen, maar toen deden de slotjes het weer niet. Gedoe.
Maar uiteindelijk waren we lekker aan het fietsen. De ruïnes waren erg indrukwekkend. Het was wel erg toeristisch allemaal, maar ook erg mooi. In 2011 is Ayutthaya nog flink overstroomd, maar daar merkte je nu niet heel veel meer van. Tussen de tempels door hebben we lekker geluncht en ice coffee gedronken, mijn nieuwe verslaving. Ik was zo trots op mezelf dat ik 10 dagen zonder cafeïne had gefunctioneerd, maar die ice coffee in Bangkok smaakte naar meer en sindsdien ben ik weer om.  
Bij de laatste tempel kon je de zonsondergang heel mooi zien. Wij waren alleen weer de sukkels die aan de verkeerde kant gingen staan waardoor je er eigenlijk niet veel van zag, maar het was toch mooi. In de schemering naar huis fietsen en bijna aangevallen worden door honden, was minder mooi. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en hebben we weer bij hetzelfde eettentje alle gefrituurde gerechten die op de kaart stonden besteld. We hadden het wel verdiend na een dag fietsen. 

Op woensdag moesten we vroeg op, omdat we de trein naar Chiang Mai moesten halen. Je kan ook met een nachttrein gaan, maar vanwege Loy Krathong, het festival met de wensballonnen, was die helaas al uitverkocht toen we gingen boeken. Gelukkig waren er nog wel wat plekjes in de trein die om 9:47 vertrok. We wilden eigenlijk de 3,5 km naar het station lopen, maar na 10 meter waren we toch wel blij dat een tuktuk bij ons stopte. We waren hierdoor wel veel te vroeg op het station, al om 8:45. Nu loopt iedereen thuis altijd te klagen op de NS als ze 5 minuten vertraging hebben. Nou, de spoorwegen hier kunnen er ook wat van. De trein vertrok namelijk pas om 11:00. We hebben de tijd gedood met hete instantnoodles eten en Stijn manipuleren in het kopen van groene thee ijs. Ook waren de mensen op het station zo aardig om te vertalen wat er werd omgeroepen zodat we niet per ongeluk in de verkeerde trein stapten. Om 11 uur waren we eindelijk onderweg. De airco stond lekker hard, dus ik was blij met m'n thermolegging en thermoshirt die ik nog de laatste avond voor vertrek had geregeld (dankjewel mama). De rit ging nog best snel. We hebben een film gekeken op Kims iPad (20th Century Women), muziek geluisterd en uit het raam gekeken. Stijn zat naast een lieve Thaise vrouw die veel dingen vertelde over Thailand en nog wat tips had voor Chiang Mai en omgeving. 
Na het lezen van recensies over de treinreis, dachten we dat we geen eten zouden krijgen, dus de dag ervoor hadden we de hele 7/11 leeggekocht opdat we geen honger zouden krijgen. Echter, we zaten nog niet of we kregen al koffie en een lekker klef broodje. Later kregen we ook nog rijst en koekjes dus onze boterhammetjes met jam hebben we maar achterwege gelaten. Maar we waren dus wel goed voorbereid. 
Rond half 9 's avonds waren we in Chiang Mai. Ons hostel was ongeveer 45 minuten lopen van het station af en ik kwam op het geniale idee om na zo'n hele dag zitten, lekker te gaan lopen met onze tassen. We waren de hoek nog niet om of er kwam al een roedel blaffende honden op ons af. Gelukkig bijten blaffende honden niet en kwamen we 1 uur later ongeschonden aan bij het Elephant Retirement Hostel. Het was niet zo modern als het vorige hostel, maar verder wel gewoon prima en de kamer had airco, dus we hadden niks te klagen en zijn lekker gaan slapen.

Liefs, Fauve